ks. Jan Kochel
PASCHALNA DROGA ŚWIATŁA I SŁOWA
W perspektywie trzeciego tysiąclecia list apostolski Jana Pawła II Tertio millennio adveniente wytyczył program pracy duszpasterskiej dla Kościoła. Wśród wielu propozycji pastoralnych zainspirowanych tym dokumentem na uwagę zasługują nowe inic jatywy liturgiczne. Jedną z nich jest Paschalna Droga Światła i Słowa. Po raz pierwszy zarys takiej „drogi” pojawił się w pismach św. Ignacego Loyoli, a współcześnie podjęty został na nowo przez autorów oficjalnego dokumentu Komisji Historyczno Teologiczne j Komitetu Obchodów Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 2001. Papieska Komisja we wspomnianym dokumencie podejmuje zalecenie Ojca św., aby starać się odkryć na nowo Chrystusa jako Zbawiciela i Ewangelizatora (TMA 42). Ponowne odkrycie Jezusa jako pierwotnego i doskonałego Nauczyciela Ewangelii umacnia zdaniem kard. R. Etchegaraya
misję Kościoła powołanego do tego, aby całemu światu i wszystkim narodom głosić tajemnicę Jego Zmartwychwstania Zmartwychwstania2. Konkretną próbę realizacji tego zadania autorzy dokumentu odnaleźli w XVI – wiecznych Ćwiczenia duchownych św. Ignacego. „Ćwiczenia zapraszają do rozważania nie tylko stacji Drogi Krzyżowej, lecz także niektórych stacji prawdziwej Drogi Światła, czyli Zmartwychwstania, gdzie Nauczycielem jest Zmartwychwstały Chrystus”
Droga Światła i Słowa jest propozycją nabożeństwa wielkanocnego, które może wzbogacić życie liturgiczne Kościoła oraz rozbudzić wiarę chrześcijan w moc Zmartwychwstałego Pana. W niniejszym opracowaniu pragniemy wskazać na pewne założenia teologiczne, pastoralne i liturgiczne tego nabożeństwa.
Cały tekst na portalu Szkoły Słowa Bożego więcej